Himlayan ng mga Gising

Gumising mga kapatid sa pagkakahimbing
Mga pangarap na hilaw, iwanan sa tabing
Ang kailangan ay paggalaw, totoong giling
'Di mga ngawngaw na walang kadating-dating.

Sisihin man natin ang mga linta sa piging
Na laging umaasa, gusto’y laging kasiping
Ang mga pangarap na isip lang ang narating
Manatiling pangarap saan ka man bumaling.

Ipakamulat ang mata sa pagkabulag ng buhay
Mga nangyayari’y bangungot na ang taglay
Kailangang labanan bago pa man mahimlay
Bago ka pa hilahin sa napakalalim na hukay.

Ng mga maling pag-asa na sa atin ay itinanim
Nagbubunga ng lasong sa dugo ay tumitiim
Nakasusukang tunay sa kakaunting pagtikhim
Dahil sa apdong isinahog na puspos ng lihim.

Pakaisipin mang saya ang bitbit ng gunita
Mula ng matamo ang laya sa pagkaalipusta
Hindi natatapos ang laban sa pagpapaligaya
Dahil ang mga unos, malamang ay dadatal pa.

Bagyong gigising sa mga isipang nalasing
Ng mga pangakong nilalamon na ng tabsing
Inanod sa laot ng mga pangarap na gising
Lumubog, humalo sa mga patay na inilibing.

Gaya ng isdang ganid na nalibang sa pain
Sumibad sa uod na nagpupumiglas sa hapin
At ng matibo, umaalagwag sa sakit ng ngipin
Huli mang lakas, walang magawa sa bagting.

At bago pa matulad sa mga isdang nabibiso
Inunat ang isipan sa mga katotohanang kalbo
‘Di sa madaling pain, buhay dapat tumakbo
At hindi dapat sa mga ibinibigay na saklolo.

Nanasa-atin ang paglaya sa hirap ng buhay
Nasa ating bisig ang lakas ng pitang sisilay
Sa ating pagkakaisa, at sa paglabang tunay
Sa mga balakid na naghahatid ng lumbay.

Nang Maabo ang Baga

Kailan lamang animo’y darang na darang
Walang paglagyan, nagbabagang parang
Sing-liwanag ng apoy na pumapailanglang
Sa kadilimang nagbabadya at naka-umang.

Mga pangakong iniwa’y sing-init ng baga
Nag-uumapoy, ‘di matinag ang pagkapula
Malamig na simoy ng hangi’y ‘di alintana
Sa patak man ng ulan ay hindi nababahala.

Sagitsit ng ningas animo’y humahalaklak
Sa natamong alab, umaapaw nga ang galak
Nilayong mga gawain, subsob sa pagtulak
Walang pagod ang giting sa pamumukadkad.

Nguni’t tulad ng ulang nauubos ang patak
Tulad ng bungang hinog na pilit lalagpak
Tulad ng ibong napapagod ang mga pakpak
Ang init ng baga ay maglalahong tiyak.

Mangyayaring mapapagod ang mga bisig
Ang mga tawanan ay papalitan ng ismid
Ang mga pangarap, mapapawi sa lingid
Maiiwan sa loob ng kaisipang nakapinid.

Mangyayaring mawawala ang pagkakaisa
At gaya ng gatong na sa abo mapupunta
Ang init na dala ng dating pagkakaisa
Manlalamig, kasama na ang mga pag-asa.

Pilit mang hipan ng i-ilang mga naiwan
Mga bagang nanlalamig sa maitim na kalan
Kung hindi dadagdagan ng uling na bakawan
Hindi rin tutuloy sa muling pagdadarang.