Lason

Kaulayaw na saya nagpunla ng apdo
Apdong nagsuhay ng tinik sa puso
Nag-ugat ng punyal, sumipsip ng dugo
Nagdahon ng galit, sa init nag-aaso.

Nanunuot na lason, balatkayong sadya
Ligaya at wili sa unang sultada ang dala
Hindi mawari, nakakabulag ng mata
Kumakalat unti-unti ng hindi nadarama.

Nadarang man nguni’t hindi alintana
Napapasong laman, sakit binalewala
Naiibsan ng luho, ng huwad na laya
Lulong sa layaw at pagpapakasasa.

Binhi ng lintik, lumalagong maayos
Dugong ninanais patuloy sa pag-agos
Mula sa mga ugat ng lilong nalalaos
Habang patuloy sa pagkakabusabos.

Bulaklak na bala, ngayon ay hitik na
Napalis ng hangin, nagkalat sa misla
Napansin ng lilo, pinulot, inusisa
Sabay nginuya ang pulbura at tingga.

Hindi na malirip, naglaho na ang takot
Tuluyang tinanggap ang pagiging salot
Lumabas ang sungay, pati na ang buntot
Sabay halakhak ng nakapangingilabot.

Lasong yumabong, kinain na ang utak
Ng lilong demonyong mata ay pisak
Dating binhi, siya ngayong wawasak
Sa lahat ng pangarap, sa lahat ng balak.