Paglipad, Pagbulusok, Pagsubok….

Sa paghilom ng liwanag ng haring araw
Siya ding paglaya ng kalapating luhaan
Suot ang singsing na pagkakakilanlan
Ng mga kaibigan sa kalyeng daraanan.

Malamlam ang matang pilit inimumulat
Pagal ang pakpak na pilit ipinapagaspas
Balahibong lagas na mumunting hinimas
Nananakit na leeg, nanunuklap ang balat.

Nanunumbalik ang kagyat nyang kahapon
Kung saan ang lipad di matapos maghapon
Sa dami ng kaulayaw, hindi na makahapon
Kaliwa’t kanang tuka, madami ding naipon

Noo’y nagkalat matitikas n’yang taga-hanga
Taas-noo sa paglipad, sa kanyang paggala
Halos hindi masukat, iniaalay ng balana
Sa kanyang pag-awit, marami ang natulala.

Subalit sadyang ang tadhana ay malupit
Sa kalakasan, karamdaman ay sumapit
Sa isang iglap, lahat ng ipon ay nawaglit
Nawala nang lahat maging mga panambit.

At sa paghapay ng pagod nang mga bagwis
Namahinga sa sanga ng kahoy sa libis
Malalim ang hininga, tagakgak ang pawis
At ang kanyang huni animo’y nananangis.

Pagod may kailangang nyang ipagpatuloy
Paglayag sa dilim at patuloy na paglaboy
Ito ang paraan at pag-asa nyang makatukoy
Pagkaing ilalaan sa mga inakay na kulutoy.

Mga inakay na ‘di na matuntun ang mga ama
Sa dami ng kaulayaw na noo’y nagpasasa
Matapos magpunla ay bigla ding nangawala
At iniwan syang nag-iisa sa mga pagdurusa.

Sumpa mang masakit ang mga pangyayari
Dagli niyang nilimot dahil sa pagkakawari
Na may masisilang maliit na hayop sa tabi
Sabay sibad pababa at ito’y kanyang nahuli


Kapirasong bubwit ngayo’y tangay-tangay
Pabalik sa kapirasong pugad ng mga inakay
Malayo pa’y dinig na mga siyap na maingay
Sadyang gutom na sa mahabang paghihintay.

Sa pagtuka ng inakay, maligayang humuni
Ng pasasalamat sa kalikasang itinatangi
Sa gitna ng hirap, may pagpapalang lagi
Kailangan lang lumaban sa mga pagka-api.