Pagsasahayop, Pagdarahop

Ano ba itong nangyayari sa mundo?
Animo’y palubog, palaging magulo
Nasabi pang tayo ay sibilisadong tao
Subali’t umaasta namang parang Aso
Hihimurin pati na sugat ng amo
Basta’t sigurado sa iaabot na buto.

Taong tinuring ngunit parang praning
Nagpapatayan dahil lang sa taginting
Nakakalimot sa itinakdang gawain
Kapag nadulas sa kuwaltang ‘pinain
Sasagpangin pati mga tirang pagkain
Kahit pa palamanan ng lason at vetsin.

Marapat bang umupo kahit na nangdaya?
Marapat bang mamumo ang isang Linta?
At sundin naman ng mga Aso at Tuta,
Samahan pa ng mga manhid na Buwaya.
Kasama pa ang Baboy duon sa tumana
Kahit mataba na ay 'di puwedeng ibenta.

May panahon pa kaya upang maampat
Ang dumadaloy na dugo sa ating sugat?
May gamot pa kayang pipigil sa sakit
Ng lipunang sakdal sa lakas ng pagimpit
Ng luhang tumutulo sa lupang matinik
Sa pagtaghoy ay lalong nagngingitngit?

Pati ba himig ng Kalaw ay bubusalan
Dahil sa mga huning ayaw pakinggan?
Mga Laywan man ay may paglalagyan
Pag ‘di tumigil sa pagkisot sa tadyang
Ng mga usaping laging pilit inililigaw
Ayaw pagusapan, baka mabistong tunay.

Pati mga Hantik ay bawal mag-usap
Ang bumulong, sakdal sa kulungan
Silang nagpulong ay agad binansagan
Na mga kasapi ng rebolusyong bayan
Silang mga tumangis sa mga kagaguhan
Sila ngayong nagdurusa sa bilangguan.

Sa pahuni ng Kabag, dilim ay kakalat
Babalot sa bayang mga utak ay bisaklat
Sa mga nangyayari sa palakad ng Linta
Sugat na sangdekwa ayaw na ipagpala
Upang ang dugo ay patuloy sa pagtulo
Na siya niyang ihahain sa mga salo-salo.