Himlayan ng mga Gising

Gumising mga kapatid sa pagkakahimbing
Mga pangarap na hilaw, iwanan sa tabing
Ang kailangan ay paggalaw, totoong giling
'Di mga ngawngaw na walang kadating-dating.

Sisihin man natin ang mga linta sa piging
Na laging umaasa, gusto’y laging kasiping
Ang mga pangarap na isip lang ang narating
Manatiling pangarap saan ka man bumaling.

Ipakamulat ang mata sa pagkabulag ng buhay
Mga nangyayari’y bangungot na ang taglay
Kailangang labanan bago pa man mahimlay
Bago ka pa hilahin sa napakalalim na hukay.

Ng mga maling pag-asa na sa atin ay itinanim
Nagbubunga ng lasong sa dugo ay tumitiim
Nakasusukang tunay sa kakaunting pagtikhim
Dahil sa apdong isinahog na puspos ng lihim.

Pakaisipin mang saya ang bitbit ng gunita
Mula ng matamo ang laya sa pagkaalipusta
Hindi natatapos ang laban sa pagpapaligaya
Dahil ang mga unos, malamang ay dadatal pa.

Bagyong gigising sa mga isipang nalasing
Ng mga pangakong nilalamon na ng tabsing
Inanod sa laot ng mga pangarap na gising
Lumubog, humalo sa mga patay na inilibing.

Gaya ng isdang ganid na nalibang sa pain
Sumibad sa uod na nagpupumiglas sa hapin
At ng matibo, umaalagwag sa sakit ng ngipin
Huli mang lakas, walang magawa sa bagting.

At bago pa matulad sa mga isdang nabibiso
Inunat ang isipan sa mga katotohanang kalbo
‘Di sa madaling pain, buhay dapat tumakbo
At hindi dapat sa mga ibinibigay na saklolo.

Nanasa-atin ang paglaya sa hirap ng buhay
Nasa ating bisig ang lakas ng pitang sisilay
Sa ating pagkakaisa, at sa paglabang tunay
Sa mga balakid na naghahatid ng lumbay.

Nang Maabo ang Baga

Kailan lamang animo’y darang na darang
Walang paglagyan, nagbabagang parang
Sing-liwanag ng apoy na pumapailanglang
Sa kadilimang nagbabadya at naka-umang.

Mga pangakong iniwa’y sing-init ng baga
Nag-uumapoy, ‘di matinag ang pagkapula
Malamig na simoy ng hangi’y ‘di alintana
Sa patak man ng ulan ay hindi nababahala.

Sagitsit ng ningas animo’y humahalaklak
Sa natamong alab, umaapaw nga ang galak
Nilayong mga gawain, subsob sa pagtulak
Walang pagod ang giting sa pamumukadkad.

Nguni’t tulad ng ulang nauubos ang patak
Tulad ng bungang hinog na pilit lalagpak
Tulad ng ibong napapagod ang mga pakpak
Ang init ng baga ay maglalahong tiyak.

Mangyayaring mapapagod ang mga bisig
Ang mga tawanan ay papalitan ng ismid
Ang mga pangarap, mapapawi sa lingid
Maiiwan sa loob ng kaisipang nakapinid.

Mangyayaring mawawala ang pagkakaisa
At gaya ng gatong na sa abo mapupunta
Ang init na dala ng dating pagkakaisa
Manlalamig, kasama na ang mga pag-asa.

Pilit mang hipan ng i-ilang mga naiwan
Mga bagang nanlalamig sa maitim na kalan
Kung hindi dadagdagan ng uling na bakawan
Hindi rin tutuloy sa muling pagdadarang.

Ulam mula sa Impyerno

Umaalingasaw na naman ang hangin
Nakasusulasok ang usok na maitim
Na bumabalot sa sangkap na inilihim
Niluto ng ilan, at ngayon ay inihahain.

Pilit ipinalulunok kahit na amoy panis
Dahil sa mga patak ng laway at pawis
Isinawsaw pa sa singit ng putang chino
Kinawkaw at hinalo ng mga demonyo.

“Wag kang makialam”! Sigaw si Hudas
“Asan ang padulas?” anas ni Satanas,
Hinihintay na daw doon sa kastilyo
Ng duwendeng ganid at napakalilo.

Ngunit ang mga usapan dili’t lumabas
Dahil sa batang inagawan ng perlas
At sa kanyang biglaang pagkabulalas
Nagulat si Hudas, tumakbong palabas.

Ang ibang alipores hindi basta natinag
Ng ipatawag ng lupong nag-uungkat
Tikom ang bibig, walang pag-iimpit
Hindi naman pipi, ayaw lang maipit.

Saan kaya patutungo ang ulam na ire?
Sa tunog pa lamang animo’y isang tae
At sa baho, nagpaparang, aba, bulos
Mula sa puwet na makatlong itinulos.

Ang masaklap, pilit na ipinalulunok
Iyan ang utos mula doon sa tuktok
Takpan na lang ang ilong sa pagsubo
Huwag hihinga, baka sumabog ang ulo.

Ang hindi makatiis, pwedeng sumuka
Iipunin nila at muling ipang-titimpla
Sa susunod na magharap sa impyerno
Si Hudas at Satanas, para sa bagong luto.

Walang Bahid na Kaisipan

1. Bumaba ako, padala ng kapangyarihan
Lalapit ako sa mga naniniwalang tanan
Sa mga naghahanap, ako ay matatagpuan
Magpapakita sa naghahanap ng kasagutan.

2. Masdan ninyo ako, kayong naninilbihan
At kayong nakikinig, makinig na mahusay
Kayong naghihintay, puso’y inyong buksan
Upang ako ay makapasok sa kaloob-looban.

3. Huwag ninyo akong iwawalay sa paningin
Ang inyong wika gawing laging malambing
Wag maging mangmang sa aking piging
Kahit saan man at sa panahong kapiling.

At Aking babanggitin…

4. Ako ang nauna at ang kahuli-hulihan
Ako ang kapita-pitagan at ang kaliluhan.
Ako ang isang puta at isa din namang santa
Ako ay ang asawa at ang dalagang pinipita

5. Ako ang inyong Ina at ako din ang anak
At ako din ang nagsisilbi sa aking Ina.
Walang supling pero maraming anak
Siyang ikinasal ngunit walang kabiyak

6. Ako ang nagpapaluwal at nagsisilang
Ako din ang nagtitiis at naghihinagpis
Ako ang abay at ako din ang kakasalin
At ako ang anak ng aking pakakasalan.

7. Ako ang tanging Ina ng aking Ama
Ako din ang kapatid ng aking asawa
Na kung saan sa akin siya nagmula
Gayon pa man, ako ay kanyang alila.

8. Ako ang nagtataguyod sa aking supling
Supling na nagbigay ng buhay sa akin
Bago pa man kapanganakan ay dumating
At ang aking lakas sa kanya nanggaling.

9. Ako ang sandalan sa kanyang kabataan
At siya namang tungkod ko sa katandaan
At lahat ng kanyang mga gawa at naisin
Lahat ay magbabalik at mangyayari sa akin.

10. Ako ang katahimikan na ‘di maulinigan
Ako din ang karunugang ‘di maintindihan
Ako ang panambit na kung saan ang tunog
Ay mahinang mahina at singlakas ng kulog

11. Ang aking panambit, nauunawaan ng lahat
Maging iba-iba man ang wika ng tanan
Ang pagbigkas ko ng aking pangalan
Ang siya kong tanda na pagkakakilanlan.

12. Ang mga galit, hamak akong mamahalin
At magagalit din sa magmamahal sa akin
Ang hindi kumikilala, sa akin dumadalangin
At sa mga tumatawag, hindi ako pinapansin.

13. Ang nagbabanggit ng tungkol sa akin
Ay mangmang na magtatatwa sa akin
Sa mga nakakikilala, ako ay kalimutan
At sa mga nakalimot, ako ay kilalanin.

Sapagkat…

14. Ako ang karunugan at kamangmangan
Ako ang kahihiyan at ang kayabangan
Ako ang kalakasan at ang kahinaan
Ako ang kaguluhan at ang kapayapaan.

15. Tanggapin ang kahirapan at karangyaan
Huwag kayong magalit sa aking pagdatal
Sapagkat sa lupang aking tinatapakan
Doon din dadaan ang buong sanlibutan.

16. Kayong naghahanap, iwan ang basurahan
Sapagkat alam ninyo ang aking tahanan
Huwag ninyo akong iiwan at tatalikuran
At matatanaw ninyo ang aking kaharian.

17. Huwag kukutyain ang aking kasuotan
Kung makita sa piling ng naninilbihan
At kung mapasyal sa maputik na pusali
Huwag tatawa at ipinid ang mga labi.

18. Sa aking kahinaan, pigilin ang paglisan
Huwag matatakot sa aking kapangyarihan
Ang kahinaan ko ang siyang kalakasan
Sa kamangmangan galing ang katalinuhan.

19. Ako ang pinanggalingan ng inyong buhay
At ako din ang magdadala ng kamatayan
Ako ang may-akda ng lahat ng batas
At ako din ang nasa gitna ng pag-aaklas.

20. Ako ang batis ng karunungan ng paham
Ang kaalaman ng mga barbarong ligaw
Ako ang siyensiyang likha ng agham
At ako din ang mukha ng kawalang-malay

21. Ako ang inyong ikinalat sa kapaligiran
Matapos ipunin mula sa kaparangan
Ako ang hindi naniniwala sa pasayahan
Pasayaha’t patimpalak sa aking pangalan.

22. Ako ay walang panginoong sinasamba
At ako’y nasa gitna ng Amang may-likha
Pangalan ko ang sambit ‘nyo sa inyong dasal
At pangalan ko rin ang lagi ninyong sakdal.

23. Ako din ang lagi ninyong pinagtataguan
Na kung saan sarili n’yo ay nagigisnan
At sa tuwing magtatago kayo, ako’y lilitaw
Nguni’t di makikita ng inyong balintataw.

24. Dalhin ninyo ako sa gitna ng hinagpis
Upang makita ko kung bakit nagtitiis
Dalhin ninyo ako sa lugar na mapangit
At ipakikita ko, kagandahan ng paligid.

25. Dalhin ninyo ako sa inyong kabataan
At huwag ikahiya ang inyong kaliitan
Isiping maliit man ay may kahalagahan
Pinagkukunan ng lakas ng kadakilaan.

26. Bakit n’yo ako nilalait at iginagalang?
Matapos ninyong sugatan ay aalagaan
‘Wag itatatwa dahil sa naunang kasama
Kilala ko sila at ang mga darating pa.

27. Ako ang kaisipan na pangkalahatan
Ako ang karunungan ng katanungan
Ang simula ng lahat ng katalinuhan
Gabay ng salitang ibinahagi sa tanan.

28. Ako ang katahimikan at kapayapaan
Kaya ang kaguluhan, sa inyo ay dumatal
Ako ang banyaga at ang mamamayan
Ang katawan na walang dugo at laman.

29. Silang malalapit sa akin ay nakalilimot
At silang malalayo ay walang pag-iimbot
Sa araw na kayo ay lalapit, ako ay lalayo
At sa iyong paglayo, lalapit naman ako.

Sapagkat…

30. Ako ay nasa gitna ng inyong puso at isip
Kaisa ko ang lupa at hanging umiihip
Ako din ang hininga ng lahat ng nilalang
Ako din ang lahat ng inyong kahilingan.

31. Ako ang pagkakaisa at pagkawatak-watak
Ako ang nasa itaas at sa ibaba ng pitak
Ako ang batas at magpapawalang-sala
Ako ang ka-ungasan at ang kabaitan.

32. Ako ang mapanukso at nakapagpipigil
Ako ang salitang hindi kayang sambitin
Ako ang musikang hindi n’yo maririnig
Ako ang piping nauunawaan ng marami.

33. Pakinggan ninyo ako sa inyong pagkayumi
Matuto’t malinang sa aking pagrurumpi
Tumangis kayo sa aking kaligayahan
Dahil ako ang dunong ng aking pangalan.

34. Ako ang umiiyak sa gitna ng pakikinig
Ako ang inii-iwi sa lakas ng inyong bisig
Ako ang kasabay sa paglakad sa putik
Ako ang katotohan at ang pagkaganid.

35. Pinararangalan ninyo ngunit sinisiraan
Kayong naliligaw, inyong panindigan
Bago kayo hatulan ng inyong kapitbahay
Gaya ninyo ay isa ding siyang naliligaw.

36. Dahil kung ano ang nasasaloob ninyo
Ay siya ring anyong pang-labas ninyo
Kung ano ang nakikita sa inyong puso
Salaming babanaag sa inyong pakatao.

37. Ako ang titik ng bago at lumang salita
At makinig, ngayon ay aking ipinakikilala
Ang nag-iisang pinanggalingan ng lahat
Ang may-akda ng nakikita at di-nakikita.

38. Dahil marami ang nag-aanyong maganda
Na nagtatago sa sanglaksang kasalanan,
Sa mga makamundong gawa at pagnanasa
Na inyong yayakapin hanggang mamatay.

39. At pagdating ninyo sa inyong himlayan
Muling magsasanga ang ating daan
At muli, muli kayong mabubuhay
At hindi na kayo muling mamamatay.

Sa Pag-angat ng Usok

Pag-angat ng puting usok
Isip ko ay pumapaimbulog
Papunta kung saan hambog
Mga tanang nakasusulasok

Doon iikot kung saan sikip
At ibubukas saradong lilip
Sa lugar na ‘di ako makasilip
Sa panahong ‘di nga malirip

Usok na kanina pa ibinubuga
Lason nga ba ang tama sa baga?
Mabaho sa mga labi’t hininga
Pero inip ay sadyang inaapula

At saan nga ba napupunta
Mga usok na apuhap kanina?
Sininghot na yata ng tropa
Nalimutang nilang magdala

Nawa’y napawi nga ang inip
Ng mga usok na sinisipsip
Sana’y di magdulot ng sakit
Sa katauhang nagngingitngit.

May Bagyong Darating

May bagyong darating sa ating piging
Ang dala niya ay mga ulang binagting
Lulunurin niya mga nakaraang hinaing
Papalitan ng kalunos-lunos na daing.

Hindi ka pwedeng umiwas o magtago
Saan ka man sumuot, lilitaw ang ulo
Saan man kumanlong, kita ang kuko
Maaari siguro kung magbabalat-kayo.

Pati mga anas ay kanyang pakikinggan
Mga mensahe sa ulap kanyang tititigan
Ibabaon sa gitna ang tenga ng bayakan
Upang kalapin, balita sa sangang-daan.

Manunuot ang baho sa pagkaalingasaw
Ng mga lulutang na basura sa ibabaw
At kapag inanod patungo sa labi't dila
Hahabiing bigla at gagawing tanikala.

Mag-ingat sa pagkubkob ng kadiliman
Sa iyong pagpikit itatanim ang punyal
Na mamumulaklak ng kasinungalingan
Na siya ring itatarak sa iyong katinuan.

Iwasang ituring na taga-kabilang hanay
Upang hindi sundan ng hanging Amihan
Na siyang sisinghot sa iyong kabahuan
At ibabalik na parang baltik ng bulkan.

Humanda ka nguni’t ‘wag kang hihiyaw
Papalapit na ang bagyong hahalihaw
Sa kinagisnang malayang pamumuhay
Lakasan mo ang loob at magpakatibay.

Bulaklak sa Aking Panaginip

Sa aking pananahimik, ako’y sumisigaw
Sa aking pagpikit, silahis ay sumusungaw
Sa aking pamamahinga, katawan ay pagal
Sa aking pagtitika, nalimot ko ang dasal.

Pagtulay sa lubid na nakatali sa bahaghari
Mandin ay naputol at sa ulap naglupagi
Binasa ng ulan ang nanglilimahid na isip
Pumatak sa pilapil at sinipsip ng mga binhi.

Sa aking paglangoy, naglalakad sa misla
Sa aking paglipad, kasabay ang mga baka
Sa aking paglakad, di sumasayad ang paa
At sa aking pagsisid, kasabay ang mga maya.

Ng masipsip ng bulaklak ang hamog at ulan
Bumukadkad sa liwanag ng hilam ng buwan
At umindayog sa saliw ng ihip ng amihan
Humalimuyak ang bango, abot sa kakahuyan.

Sa aking pagkain, gutom ang nararamdaman
Sa aking pag-inum, nauuhaw ang lalamunan
Sa aking pagluha, mga ngiti ang sumisilay
At sa gitna ng kasayahan, ako’y umaatungal.

Naamoy ng bubuyog at sumugod sa parang
Sinundan ang bango, pang-amoy di malinlang
Dumapo’t ininum ang nectar sa kailaliman
Ng mabusog ay sumibad pabalik sa pukyutan.

Sa Buhos ng Ulan

Sa buhos ng ulan na kanina’y dumatal
Inanod ang mga luha ng pusong pigtal
Ngunit ang lumbay na pilit kumikintal
Naiwang sumusugat na animo’y punyal.

Basa ang daan ngunit tuyo ang isipan
Ang tikatik, tila karayom ang damdam
Ang mga tinig nilalamon ng kawalan
Tila sadyang ayaw marinig ang sigaw.

Ng pusong nadurog sa pagkakahulog
Sa balong hinukay ng kalahating siglo
Inalay na lahat sa kanilang nagkanulo
Sa mga bungang nahulog, di na tumubo.

Duyan ng alaalang hitik sa katuwaan
Iginupo ng hangin, binagyo at inulan
Pag-asang hinawakan, napaso’t iniwan
Ngayon ang hilahil walang pagkaparam.

Nasaan na kaya, mga halaklak sa kuna
Ang mga habulan sa gilid ng tumana
Ang mga biruan at miminsang tampuhan
Alaala na lang ng tumatakas na katinuan.

Malamlam ang sikat ng nahihiyang araw
Nakikiramay sa luhang ayaw pumanaw
Nawa’y lumakas pa ang ulang pumasyal
At dalhin lahat ng sakit, pati na ang buhay.

Cryptogram

(This poem was sent to me by a fraternity buddy
Tim Capellan. Following are his original message...

I will not be available to attend the birthday
party of my Frat buddy Jepoy Presas on the 20th
for I will be out of town. Frienship indeed fuels
creativity and passion. I wish that the core message
of this poem gazes his heart and keeps the link of
Batch '86 strong as we pursue our life's mission
Happy Birthday Jepoy! TIMMY)

When x and y resist to be solved
And Pythagoras' wisdom is hidden
In the cold vault
Your soul opens up an oasis
Where numerical impositions
Are archaic; crystallized by pounding

The heart

For no formula is revealed
Solving the puzzle is never an agenda
And the haze is a mirage;
Where the unseen luster access your being,
As you try to measure the depth
Of your destination

Peer not the symbols
Bet on what is not obvious
For even the fiercest Greek warrior
Curtsies not on reverence - trust

A comrade

For we both built not a trojan Horse
But a majestic clipper
That explores, solves, and conquers
Life's ambiguities.

Awit para kay Elysse Joy

Pakatibayan ang loob o Aking Bunso
Dalang karamdaman, pilit labanan mo
Huwag padadala at huwag pakalulugso
Darating din ang lunas sa mga sakit mo.

Luha’y pakapawiin sa tatamang aspile
Iyak pakapigilin sa gamot na malaasoge
Yayaon din mga hirap na hindi malimi
Sisikat din ang araw paglipas ng gabi.

Pakahintayin lamang tamang panahon
Na ang iyong Ama ay makapag-ipon
Ng tamang halaga para sa operasyon
Pasasaan ba’t sa balakid ay makaaahon.

Mumunting kamay, lagi naming akay
Hindi ka iiwan, palagi kang isa-sabay
Sa iyong paghakbang kami’y gagabay
Sa iyong paglaban kami’y nakaalalay.

Pakaisipin lagi sa iyong murang isipan
Pag-aaruga nami’y hindi mababawasan
Pag-galing mo ay pilit naming ilalaban
Maging daan man ito sa ating kahirapan.

Ang iyong mga ngiti, dala ay liwanag
Sa maunos na yugto ng iyong buhay
Tila ba’t dag-im sa langit ay ‘di banaag
‘Wag lang iingit ng panaghoy na bahaw.

Kumapit ka aking bunso, ‘wag bibitaw
Iduduyan kita sa himig ng kundiman
At sa pagpikit ng bilugang balintataw
Baunin mo’y lakas na walang pagpanaw.

Kabalintunaan

Bakit sa pagmamahal kailangang handa
Ang iyong damdamin sa mga pagbata
Sa mga pasakit na maaring n’yang dala
At sa mga luhang dadaloy sa iyong mata?

Bakit sa pag-unlad kapalit ang pagkasira
Ng kalikasan na sa atin ay nagmumutya
Nagbibigay-buhay, sa atin ay nagpapala
Ipinaaaruga ng mahiwagang May-Akda?

Sa kagustuhang maglingkod bakit naninira
Ang mga tumatakbong hunghang at para
Batas ay iniikitan makaungos lang ng dala
Tanan ay nililinlang sa ngalan ng bayan?

Bakit sa pagsimba ng kabataan sa ngayon
Pustura’y nauuna bago pa ang Panginoon
Panay ang pintas sa iba pang nangaroroon
At pag-uwi sa bahay para pa ding maton?

At sa pilit pagkita bakit anak ay iniiwan
Ipagpapalit ang oras sa loob ng pagawaan
Ipaiiwi na lamang sa mga yayang bayaran
Pagdatal sa bahay, pansinin ma’y kulang?

Kailangan bang may kapalit lahat ng nais?
Mga kapalit na maghahatid ng pagtangis
Sa mga darating na bunga, parang aldabis
Mandi’y unday ng yantok, sakit ‘di mapalis.

Pansamantalang Paglaya ni Patty

Kami’y nagulat mo sa iyong pagsulpot
Halos ‘di mahinuha ng utak na aligutgot
Kung paanong parang langit na bumalot
Iyong pag-unlak sa kaunting pagngalot.

Pustura mong dati dili’t walang nabago
Ikaw pa rin si Patty, noon sa kolehiyo
Tipid ang mga ngiti, wala pa ring bisyo
Maayos kung manamit parang bagong-tao.

Kumusta ka naman sa iyong kinasadlakan?
Isa lamang iyan sa aming mga katanungan
Paano ba ang buhay ng sadlak sa piitan?
Masakit ba sa paa, mga tanikalang bakal?

Salamat sa pagdalaw sa dadalawang-araw
Na paglaya mo kahit batid na balawbaw
Mga nais mong gawin sa bilang na araw
Bago pa dumating, bantay na may balaraw.

Nakangingiti ka kahit buhay ay ma-agdon
Pansin mang maagas-as at paaguy-agoy
Pilit itinatatwa mga paghihirap na baon
Ayaw ipakitang buhay mo’y paalon-alon.

Alagata mong tanawin buhay ng malaya
Subalit datapwa’t mahirap itong mapala
Dahil ang piitan mo kahit walang aldaba
‘Di makalalayo ng walang latay ang mata.

Baunin mo nawa mga masasayang biruan
‘Wag kalilimutan, mga kapatid sa samahan
Isaisip mong laging handa kang damayan
Sa lahat ng panahon, anumang kadahupan.

Ang Nasa Ni Bunso

Mata’y nakatanghod, malayo ang sipat
Utak na namamasyal, laging nalilingat
Sa mga bumibili sa tindahang makalat
Kokonti ang laman, kanina’t kinulimbat.

Puso’y masikip, sama ng loob ay kipkip
Nais tumakas sa mundong sumisikip
Tanang buhay nya’y lungkot ang bitbit
Mga karanasa’y lagi na lang sumasabit.

Hinangad niyang mag-aral, dili’t nabitin
Dala ng kakapusan, pinili ang pagpigil
Sa pagtugis sa pangarap na napakasutil
Isama pa ang inay na laging nakaangil.

Sa paghabol sa ligaya, biglang nagpasya
Na iwan ang pamilyang dati’y nag-aaruga
Ninais mangibang-bayan kahit may duda
Basta’t makalayo sa lumbay na nadarama.

Isusugal ang buhay sa Gitnang Silangan
Kung saan, maraming pangarap ang tangan
Makalayo, makasibat, takasan ang buhay,
Buhay n’ya ngayong, luha’y ‘di napaparam.

Pagtakas nga kaya ang iisang kadahilahan
O meron pang ibang gumugulo sa isapan?
Ang pag-alis kaya ay isa namang pagdatal
Bagong yugto’t ligaya ng kanyang buhay?

Pag-irog ba ang humihila, kaya ‘di makali?
Pagnanasang makasama, isang kaibigan dati.
Pumukaw sa kanyang lihim na pagkandili
Pag-ibig nga kaya at wala nang ibang dili?

Yaon, Bunso, sundin ang tulak ng damdamin
Huwag isipin sasabihin ng mga matatabil
Ipahayag ang pagliyag sa malayong sulok
Doon na walang kukutya, walang susubok.

Hala(nga)lan Sa Aming Bayan

Saan aabot ang pangambang tunay?
Sa nangyayari sa ating kapaligiran
Halalang tugma’y mandi’y naparam
Batuhan ng baho ay isang paligsahan.

Bilang sa daliri, mga may katinuan
Na dalhin ang bayan sa katiwasayan
Nauuna palagi pansariling kapakanan
Kahit na isang-laksa ang matapakan

Gagawin ang lahat ng mga kahibangan
Nariyang mamigay ng mga kaperahan
Saka na babawiin, sa tapos ng halahan
Kapag nakaupo na sa hatol ng bayan.

Pader sa lansangan animo’y pisarang
Salasalabat ang titik ng mga pangalan
Na pilit ikinikintal sa tanang kaisipan
Kahit na pumangit, ating kapaligiran.

Ang mga puno’y nagparang sampayan
Sa dami ng sabit na animo’y basahan
Mukha’t pangalan ng mga hunghang
Tinabunan na ang luntiang kadahunan

Sa tala-pihitan, nagkalat ang mga balita
Sa maraming dako, nangamatay ang iba
Pinatatahimik ng mga partidong kasira
Hinahatulan, masiguro lang ang pasya.

O Taong bayan! Imulat ang mga mata
Huwag ng padala sa pangakong tutsada
Pakapiliin, pakanimiing pitong beses
Gamitin ang isip, wag masilaw sa bienes.

Hala, Inom Jepoy

Pagal mong isipan, batbat ng katanungan
Sagad sa alapaap na duduyan sa katinuan
Lulunurin ng alak upang konting maibsan
Kapoy na katawan pagdarating ang uwian.

Ang likod ay ilapat, isasalampak sa upuan
Hihimasin ang bote, sabay kutib ng pulutan
Lagok at laklak, palamigin ang lalamunan
Agua-patarantang magliligaw sa katinuan.

Unti-unti’y palapitin, ang espiritong panglaw
Galing sa hukay ng basong ‘di bumababaw
Tuwing hihibas, sasalinan para umibabaw
Ang mga bulang sa kalungkuta’y pupukaw.

Upaupin ang tabakong sa inip magtataboy
Sumipol ng kundimang parang nananaghoy
Gunitain mga kaibigang ngayon ay palaboy
Mga dating kaulayaw sa pagtungga ng Tapoy.

Hala, inom Jepoy! Hanggang likod mamula
Ang iyong dibdib, kulapol na ng mga mapa
Matang pakurap-kurap, kaharap gumaganda
Isip ay palutangin sa mga usapang kayganda.

Isagad hangga’t kaya, ‘wag lang manggugulo
Huwag maligalig at baka suka ay sumargo
Kapag ang tama ay abot na sa kabilang dako
Ipikit na ang mata, bago utak ay magkatoyo.

Bubwit, Bubwit

Bubwit, Bubwit, turuan mo kaming tanan
Kung paano tatagal sa mga hirap ng buhay.
Sa tirang pagkain, langit sa kaligayahan
Patalon-talon, upang mga bitag maiwasan.

Pasinghot-singhot ka, hangin’y nilalasap
Panganib na dala, wari mo’y nalalanghap
Mga matang malilikot, sa yabag kikislot
Tatakbo sa lungga na bahag pa ang buntot.

Ang iyong kahinaan, siya mong sandigan
Sa munting panganib, tatakbo sa batalan
Hindi kailangang ilabas ang katapangan
Na maaaring kumitil sa iyong kadagaan

Hindi gaya ng taong wala namang pangil
Bakit sobrang tapang, laging nakaangil
Kikitil ng buhay sa kakaunting pagsangil
Walang alinlangan, basta’t makasisingil.

Sa iyong pagkutib nais mo lang mabuhay
Kaakibat ay takot sa tatamang kalaykay
Nais mo mang simple lang ‘yong buhay
Hindi pwede Bubwit, kundi ika’y kikisay.

Ibahagi mo sa amin ang pagiging matibay
Paglusong sa panganib ng abang buhay.
Pagiging maingat sa mga paligid ng hirap
Pagiging masaya sa kaunting pagngatngat.

Tag-Init, Tag-Tuyot, 'Tang...

Pabiling-biling na katawan sa kamang yukyuk
Alimuom ng unan, tila lasong nakasusulasok
Kisameng butas, lagpas ang naglalarong usok
Kili-kiling pawisan malapit nang magka-putok

Matang nakadilat pumipitlag sa init, pumipikit
Butol-butol na pawis hahalo pa sa balat at singit
Amoy na masangsang, kahit saan sumisingit
Si Satanas na lang at impyerno na ang paligid.

Tigang ang mga lupa, nagsasaboy ng alikabok
Tuyo na ang talahib, patay na ang mga bukbok
Ang tubig-balon, mababaw pa sa tuhod ng lamok
At ang mga puno, lumuluha sa tinamong dagok.

Maalinsangan ang simoy ng hanging Habagat
Nagbabagang init ang sinag ng Haring Araw
Sinasaid ang mga tirang tubig sa ilog at latian
Titigil lang ‘pag sumilay ang mga tala at buwan

Kailan ka kaya dadatal, Mapagpalang Ulan?
Ibsan mo ang init na malupit sa sangkalupaan,
Tigang na lupa'y diligin, mga ilog ay padaluyin
Payagang magtampisaw ang katawang butligin.

Ngunit ang kalangitan, nakasisilaw sa liwanag
Walang dagim na nagbabadya, di nababanaag
Mangitngit na lamang, sabay kuha ng pamaypay
Iwasiwas ng todo hanggang maging lupaypay.

Pagniniig

Gumagapang na pawis sa samyong bulaklak
Animo’y binging piging sa kalangitang bulak
Hangi’y sinasagap sa mumunting paglanghap
Ang katawang sa saplot ay hindi nagpaunlak.

Malamig na hangi’y nagiinit sa pagsungkil
Parang sigwal ng alon sa dalampasigan sikil
Parang buwang maliwanag sa tatamang sinag
Nakangiting naglalayog sa madilim na gubat.

Pikit na labi, sa paglayag ay tila pinangingiti
Dahan-dahang bigla, ang isip ay ‘di mapakali
Sisigaw, tatawa, minsan nama’y mapapahikbi
Naghahalong ligaya at hindi mapigil na pagtili.

Sasabog na init sa sakdal tamis na pagniniig
Hindi kayang pigilin buhusan man ng tubig.
Aagos na parang batis sa kagubatang dinidilig
Biyaya ng buhay, pagpapalayog ng pag-ibig.

Mapaglarong Daangbuhay

Ang buhay ba ay sadyang tadhana
Iisang hibla sa mundong itinalaga?
Mga yapak ba sa bato ay naisulat na.
Mga pangarap ba ay nangyayari na?

Parang ibon na isinadyang lumipad
Timo mo ay pag-ibig laging liliyag
Mandi’y hamog sa gabi ay bababad
Sa mga bulaklak na namumukadkad.

Sa pag-usad natin sa gintong panahon
Laging naisin sa isip ang pag-ahon
Ito ba’y paraan ng langit na malilom
Daang ibinigay sa atin ng Panginoon?

Sa paglayog ba ‘di pwedeng maligaw?
Sa pagsuyo ba ay bawal bumitaw?
Sa pagtanto ba kailangang malinaw?
Sa paggalaw ba kailangang mahinay?

Ninais ba ng tao na siya’y maging tao
O sinadyang palad na hindi matanto?
Kaya ba nating piliin ang pinagmulan
At isulat sa bato ang kahihinatnan?

Masaya kaya ang uod sa pagiging uod?
Ang anay sa pag-tayo ng lupang puntod?
Nalilibang kaya ng uok sa loob ng niyog?
Ito ba ay ninais o sadyang pinagkaloob?

Hindi natin mawari at hindi rin matanto
Mga bagay sa paligid sadyang nakalilito
Sa nangyayaring tadhanang mapaglaro
Umiikot sa buhay sa mundong magulo.

Lumbay ng Kalikasan

Ang Lupa ay tumatangis sa abang kalagayan
Kanyang pagdurusa ay wala ng paglagyan
Mabiyaya niyang buhay, ngayon ay tigang
Unti-unting nauubos ang natitirang Kalikasan.

Hanging nagbibigay buhay, ngayon ay lason
Sa bagang humihithit, tila basurang naiipon
Ang mga Ilog sa nayon, agos ay tumataghoy
Ang Karagatan ay nagngangalit sa dapithapon.

Maging ang Ulan, delubyo na ang ibinibigay
Animo’y gumaganti sa mga sugat na taglay
Pati mga Puno’y binubunot sa pagkakasughay
Dala ay luha’t pighati sa mararaming buhay.

At ang mga Ibon ay malungkot na ang himig
Ang mga Isda ay tinatamad na sa pagssisid
Ang mga Halaman animo’y lumbay sa pighati
Matumal na ang pagsibol, parang atubili.

Mga Nyebe ay natutunaw sa ibayong Hilaga
Dala ng pag-angat ng pang-mundong kainitan
Tabsing na sumusugwal, pagtaas di mapigilan
Unti-unting nilalamon, tigang nang Kalupaan.

Mga Ulap sa umaga dati’y ligaya ang dala
Ngayon ang dulot ay mapanlasong burak
Dati’y nagtatampisaw sa pagbagsak ng Ulan
Ngayon ay pag-iingat ang paalala sa tanan.

Ultimong mga Bulkan, galit walang pagpunan
Dala ay abong pipinsala sa lahat ng daanan
Kikitil ng buhay, magdududulot ng kahirapan
Hindi papatawarin, lahat ng mga nasa paanan

Ang mga Maya man ay pagod na sa paglipad
Sa paghahanap ng punong lalagyan ng pugad
Ang mga Usa at Unggoy bilang ay pailan-ilan
Ang Haring Agila, ‘di na ligtas pumailanglang.

Ang mga Alon ay nagmamarakulyo na din
Umaalagwang rumaragasa sa mga buhangin
Bitbit ay laksang tubig na aahon sa katihan
At sa paghinahon, ang iwan ay mga bangkay.

Saan kaya aabot ang kanilang paghihinagpis?
Mga sakit nila hanggang kailan kaya matitiis?
May pag-asa pa kayang mawala kanilang inis?
Masusupil pa kaya ang galit na ayaw kumupis?

Tao, damdamin mo, nag-aalimpuyong lumbay
Ng kalikasan sa bawat dako ng kamunduhan
Pinagpala kang bigyan ng sapat na katalinuhan
Ikaw din ang may kakayahang siya’y tulungan.

Hihintayin mo pa ba na tuluyan nang mawala
Ang mga biyayang mula sa palad niyang mutya?
Kung mangyayari ito pakaisiping matuwid muna
Sa kanyang pagpanaw, lahat ng buhay ay dala.

Pagsasahayop, Pagdarahop

Ano ba itong nangyayari sa mundo?
Animo’y palubog, palaging magulo
Nasabi pang tayo ay sibilisadong tao
Subali’t umaasta namang parang Aso
Hihimurin pati na sugat ng amo
Basta’t sigurado sa iaabot na buto.

Taong tinuring ngunit parang praning
Nagpapatayan dahil lang sa taginting
Nakakalimot sa itinakdang gawain
Kapag nadulas sa kuwaltang ‘pinain
Sasagpangin pati mga tirang pagkain
Kahit pa palamanan ng lason at vetsin.

Marapat bang umupo kahit na nangdaya?
Marapat bang mamumo ang isang Linta?
At sundin naman ng mga Aso at Tuta,
Samahan pa ng mga manhid na Buwaya.
Kasama pa ang Baboy duon sa tumana
Kahit mataba na ay 'di puwedeng ibenta.

May panahon pa kaya upang maampat
Ang dumadaloy na dugo sa ating sugat?
May gamot pa kayang pipigil sa sakit
Ng lipunang sakdal sa lakas ng pagimpit
Ng luhang tumutulo sa lupang matinik
Sa pagtaghoy ay lalong nagngingitngit?

Pati ba himig ng Kalaw ay bubusalan
Dahil sa mga huning ayaw pakinggan?
Mga Laywan man ay may paglalagyan
Pag ‘di tumigil sa pagkisot sa tadyang
Ng mga usaping laging pilit inililigaw
Ayaw pagusapan, baka mabistong tunay.

Pati mga Hantik ay bawal mag-usap
Ang bumulong, sakdal sa kulungan
Silang nagpulong ay agad binansagan
Na mga kasapi ng rebolusyong bayan
Silang mga tumangis sa mga kagaguhan
Sila ngayong nagdurusa sa bilangguan.

Sa pahuni ng Kabag, dilim ay kakalat
Babalot sa bayang mga utak ay bisaklat
Sa mga nangyayari sa palakad ng Linta
Sugat na sangdekwa ayaw na ipagpala
Upang ang dugo ay patuloy sa pagtulo
Na siya niyang ihahain sa mga salo-salo.

The Gathering at the Woods

Now the Feast has ended and each brother traced back his trail
To each Kingdom and domain where their subjects wait with frill,
To keep the fire flaming among the brothers who gave utmost care
Son of Neocles left with an invitation to the band from the middle.

That on the evening of when the Savior has stumbled and suffered
On a slope of a rugged mountain where the heavens have showered
The firm earth with rolling grass and spiny trees that towered,
Amidst the clouds resting upon the crown of a silent eerie wonder.

As the night clouds turned dark and the warm winds turned to cold
Three knights from South came altogether, tired, yet ready to unfold
Waiting for them was Themistocles, renowned Lord of the Manobos
Who led them to the Castle shared by the Princess of Facial Woes.

As the three knights settled, host prepared a hearty evening meal
Everything was set right to the last piece, except for the thin bread
So toasted like a softwood left burning so it turned into a black coal
Yet everyone just gave it a wild smile, too small to be taken afoul.

The last of the waited knight soon came from the realm of mountains
He had traveled far where the summer met the showering fountains
Tired, yet his spirits was shouting with the sights of brothers waiting
Sleepy, yet he stayed fully awake until the sun broke into its shining.

The silent night was filled with each other’s breath, tale and laughter
Spirits of the frothy beer helped them loosen up their mind and fear
Bringing a discussion so wild, vivid, that not everyone can muster
Yet the words flowed like rivers towards the open ocean unfiltered.

Personal views from Heaven and Earth were shared and debated
Including those of God, the heathens, agnostics and the people hated
Even politics and the famed and the fools that will shape the Royalty
All is different, yet all souls agreed to only focus on commonalities.

As everyone retired and their bloated body gave to peaceful recall
Floating in tranquility, their minds trekked the paths away from Sheol
Believing in themselves that real brothers must at first be real people
Can walk unashamed. With no fear! Can conquer! Yet forever mindful!

Alay sa Iyo... Jun Ducat

Walang gatol ang matibay mong paninindigan
Walang bahid ng takot ang isip na sandigan
Ng mga pangarap mong makatulong sa bayan
Maging marahas man ang iyong kaparaanan.

Hawak ang prutas na buto’y kikitil ng buhay
Sa baywang ay suksok ang bakal ni kamatayan
Sa gitna ng mga paslit na akala’y mamamasyal
Paglakbay na natigil sa harap ng bayani ng bayan.

Hinagap na baliw ngunit marami ang ‘di nagparatang
Sa pangalan mong matagal ng lulubog at lulutang
Sa patuloy mong layuning bigyan ng kaligayahan
Mga dukhang kulang ang lakas sa pakikipaglaban.

Sa hirap ng buhay na kanilang kinasasadlakan
Hinagap bigyan ng edukasyon ang mga kabataan
Kahit pasumandali na sa palagay mo ay pupukaw
Mga munting pangarap na maituloy habang-buhay.

Hindi mo kinayang lugdan ang kanilang kalagayan
Kaya’t minabuti mong dugsungan ang kanilang buhay
Buhay mo man ang malagay sa impyernong kulungan
Sakripisyong sinuong para sa kanilang kinabukasan.

Naluha ang ilan subalit mas marami ang tumapang
Naiintindihan nila ang ‘yong marahas na pamamaraan
Batid nila na hindi mo kayang lubos na masaktan
Mga batang hinubog sa ‘yong mga bakbak na kamay.

Dumating sa iyong piging mga abyador ng bayan
Pinalambot mo ang puso ng ilang may kakayanan
Na sagutin ang ilan sa iyong mga hiling at kagustuhan
At tumupad ka naman sa binitawang salita at usapan.

Bayani ka bang maituturing ng Parola at Bayan?
Dapat ka bang gayahin ng marami nating kababayan?
Ilan pa kayang Pilipino ang kayang manindigan?
Kagaya mong lalaban para sa magiting na kadahilanan.

Laog na Pagsuyo ni eMeM

Labi’y lalapat sa usok na mapagpadahop
Labi’y uungos sa kopitang mapagpasakop
Ng payak na pag-iisip sagad sa pagsubok
Wari’y lumalaban sa buhay na mapagpasubok

Ilaw na tumatagas ang kulay sa sagkang langit
Pilit ginigising ang hilaw na pukaw ng dibdib
Sumasambulat na galaw ng magubat na yungib
Nagbibigay buhay sa inilibing nang pag-ibig.

Ipikit ang mga matang pagod sa pagtanghod
Huwag mong pababayaan na nguso’y matisod
Bigyan mo ng lakas mga nanghihinang tuhod
Tulunga’t gabayan sa malalim na pagsuyod.

Lulutang, lulubog sa mundong wari’y nagdurugo
Bahid ng pagsuko sa kuko ng mapanilang lobo
Lalaban, sisigaw ngunit sabay pikit sa pagsuko
Kakapit, kakagat sa sarap na walang panibugho.

Nangangalit na tadhana, pati langit ay lumuha
Nagsabog ng ulan at ang lupang tigang ay nabasa
Umagos sa dibdib ng bundok at singit ng lupa
Umapaw sa yungib at doon muling magpupunla.

Muling lalayog sa pagtunog ng binging kampana
Labi’y muling ilalapat at magsusunog ng baga
Habang naghihintay sa mga demonyong gala
Na handang manila sa gaya nyang gutom na linta.

Talk About Investments

Thought naught of the pain in bringing up the seeds
But relish the great time of harvest and abundance
For a tree takes many cold winters and hot summers
Before you can see the flowers blossom to the full.
Harsh winds and pouring rains will try to wither it
But they are the same elements that will nurture it.
It is a dagger that can be used for a lot of good things
And it is the same fool that can cut and slash your flesh
Handle it as a good friend for when it protects you
Neither heretic nor foe can come to destroy you.
The corns in the fields will always be infected with rats
So guard each stalk with utmost care and diligence
For when you sleep and the evening darkness comes
Enemies might crawl upon ready to destroy the crops.
Not be blinded by a good harvest every now and then
For the land to till will stay there for you forever.

Inay, Saan Tayo Patungo?

Aking Kapatid, bakit ka umiiyak?
Dahil ba sa kumakalam mong tiyan?
Gaya ng milyon nating kababayan
Umaasa na lamang sa kalangitan.

Inay, Asan na ang ‘yong mga anak?
Bakit kailangan ka nilang iwanan?
Dahil ba sa mga gumuguhong pangarap
Dahil ba sa ‘yong mga kasinungalingan.

Sabi mo, dadalhin mo kami sa ginhawa
Sabi mo, pagdarahop ay matatapos na
Lahat ba ng sigaw namin sa lansangan
Ay nawalan na ng tunog, wala ng bisa?

Inay, Magulo ngayon ang ating bayan
Di na mawari kung saan tamang daan
Naiwan na tayo ng mga kapit-bahay
Dahil sa mga programang laging sablay.

Inay, magbago ka na ng ‘yong sistema
Ang taong bayan ay talagang pagod na
Si “Garci” na lang ang tanging nakatawa
At ang mga aso sa paligid ng ‘yong saya.

Nasaan na ang isang milyong trabaho?
Nasaan na ang matibay na ekonomiya?
Walongpung piso na ang kilo ng galungong
Dahil sa iyong mga pang-gugunggong.

Mga kapatid, huwag kayong mag-alala,
Lilipas din ang ating mga problema
Darating din ang takda, si Inay ay bababa
Dahil ‘di niya lahat Tayo makakaya.

Magbigkis-lakas, araw ay sisikat pa
Magsama-sama, meron pang mapapala
Huwag makinig sa mga bulok na pangako!
Huwag umasa sa pandak na pag-suyo!

Alay sa Manggagawang Pilipino

Mga kamay mo ay bakbak na
Sa pagmina ng nawawalang pangarap
Balat mo ay sunog na
Sa paghahanap ng pangakong pag-asa.

Sa kakaunting kinikita
Pinalalamon mo ang payak na pamilya
Sa pira-pirasong pangarap
Tuloy ang pag-hinga ng sa yo’y umaasa

Manggagawang Pilipino!
Tunay kang isang obrang nilikha
Manggagawang Pilipino!
Hinubog ka sa pawis at sa adhika

Hindi mo alintana
Ang kakarampot na kinikita
Hindi mo nadarama
Ang pagod, hirap at pagdaralita

Dahil ikaw ay isang himala
Na sa kabila ng unos at pagdurukha
Pilit babangon at gagawa
Para sa minamahal mong pamilya.

Marami na ang sumuko
Marami na ang nangibang-bayan
Subalit mas maraming kayong lumalaban
Mas marami ang tuloy ang pagkamalay.

Huwag kang susuko, uurong
Ang bawat piso mong kinikita
Ay dagdag na pambili,
Dagdag na pangpuno ng iyong sikmura.

Itanim mo sa iyong puso
Ang pag-asenso ay sa tao nagmumula
Ituloy ang sinimulang sipag
Diyan aahon ang Bayang Pilipinas.

The Promise

Not long ago there came a band of fearless warriors
Armed to the teeth, though they came from the barrios
Years yonder, they were just nothing but lowly Tyros
Honed to mastery by the Royal Cavalry named LKP.

Wandering, they looked upon their long lost brothers
For a Feast is to come, a Feast so long been pondered
For all the Brothers to come including the living Shamans
To give Glory to the One, and to embrace each and everyone.

For a great time will come to mark the Cavalry’s survival
After fifty long years of pride and leadership beyond denial
Elevating its Name above the herd of Grecian initials
Creating Its own army of professionals and academicians

The Promise stood from one special Band from the Middle
They will all come to the Feast and not a single soul lesser
For the Feast extend far from what Bacchus can offer
For each one’s presence shall fulfill a blessing from Heaven.

Hail to the One, as the last of the missing Brother came
From the shores afar, He braved the eerie darkness asail
Treading his first step aground the rest are weary-waiting
For the long reunion that everyone has been yearning.

Cheers poured like rain as battle stories were exchanged
Thanks to the Bounty hosted by the Son of Neocles
Each one’s presence sends signal to the Far and Near East
That some of the Brothers not from the Middle also came.

Now, the Time has come to cast a renewed Promise among
The Band from the Middle for their Tasks has evolved
Before they were taught to excel and if possible live in Fame
Now they have to keep the burning Fire to Forever keep its Flame!

Ad Ultimum Gradus

Behold, young men, brave and most eager to enter
The sacred chamber of cross, flag, skull and lantern
The craggy path is pestered with shadows lingering
Some ready to assault, hiding and viciously waiting.

Each step will hurt but your screams will not be heard
For the screams of the shadows thunder above the herd
Each minute will be hours and the waiting will crush your heart
But most beware of the signs that will come upon a certain hour.

Never let your mind wander for each seconds past is a gain
Never let your hope wither, never thought of the flaming pains
Never let your nerves retire to the blasting and plundering
For everything maybe nothing and nothing maybe everything.

Be with yourself and feel the unforgiving surroundings
Let hold of your Angel guiding you through all the windings
She has the gift of sight and you with the strength and yearning
Share these both and maybe you can pass all the battering.

Alas, the last hurdle passed and the flickering lights ignite
Just giving enough light giving the dark silence its might
Each hush can be heard and even a sigh from the back
For this is the moment, let the looming magic spark.

Knock aloud and shout the code transferred through time
Tread the steps towards the faceless shadows turned Royal
Hear the Grand Monarch, and the rest of His proud Cavalry
Stand with pride and humility before His voice and authority.

Kiss your Angel a gift of love for she never departed you
While you're tumbling down the path of death a while ago
Treat her as your Queen for you and her will both be renewed
By the Creed of Mankind, by the Motto of selected Few.

Shed some blood as many great heroes have done with pride
Shed some tears as this will purify your heart and soul
Shout with Honor the name of the Most Sacred Fold
For this time, You can now walk with them as a Man.

The Night the Angels Fell Asleep

Cumulus clouds shadow upon the valley
Dropping rains of fear to the souls below
Not long ago their dreams almost awashed
By unforgiving blows, by continuous blasts.

Brown lips thirsty of fresh food and water
When their knees are poled within two feet
Of murky water bringing creeping disease
Killing slowly, painfully and even unsightly.

On drier grounds, candlelights glimmer
Keeping its flame alit even in chilled air
Glowing over lifeless bodies lying cold and pale
Amidst grieving kin with dreams already dwindling.

Has the heaven already closed its Pearly Gates?
Has the Angels all gone resting and asleep?
Has Trinity turned its face to the opposite?
Or have people forgot its purpose of life on Earth?

Is it Heaven’s intention to flood the grassy plains?
Or it did brought rain to nurture all trees below
Where people find it easier to cut and deplete
Than to grow them and share with nature around?

Is it Heaven’s intention to let people perish
And let their love ones grieve over their burial?
Or it is these poor soul’s wrongdoings and ill-purpose
That led them to the black dirt and deep ground.

Did the Angels got tired of looking down
And pray for all our miseries and tragedies?
Or the did Maker gave us the liberty and will
To pursue our destinies, our plans and our dreams.

Did the Maker just lost his love for Humanity?
Or is He just sending signals beyond our thoughts?
Do our prayers do not reach Heaven anymore?
Or our pleads was just not pure so left unheard?

Are we to blame the Maker, the Angels and Heaven?
As we inter our loved ones to the gray cold pit?
Or do we need to face upon a looking glass
And thought of the things that we can aspire?

We live in a circle of sadness and happiness
Failure and success, love and hate and many more
Things and nature balance by themselves
It is for us to choose what road to take.

Tempus Fugit

Let alone leave the shadows of fear behind
Step forward the glimmering light of hope
Reach out and touch the hearts of the many
Life is too short, live it to the full.

Tempus fugit, fast-paced and in haste
Memories flood faster than we thought
Doing great towards a greater cause
Place ourselves in a higher purpose.

Only when we put ourselves behind
Only when we emphasize, sympathize and care
Only when we look beyond our own interest
Put us nearer and closer to God and Man.

Never doubt yourself in doing well and great
Cease from thinking and doing evil things
Keep yourself in following the Golden Rule
And you will never ever be lost again.

Always in our journey, temptations prevail
But never cast a glance in this inviting fool
Never tread in non-worthy endeavors
Never waste time for it flies too fast.